Zasady zachowania się w stajni i w obecności koni

W stajni obowiązuje szereg zasad, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno ludziom, jak i koniom. Oto najważniejsze z nich:

  • Spokój i cisza – Konie są wrażliwe na hałas i nagłe ruchy. W obecności koni należy zachować ciszę, unikać głośnych dźwięków i szybkich ruchów, które mogą je przestraszyć.
  • Unikanie gwałtownych ruchów – Nigdy nie należy wykonywać szybkich, gwałtownych gestów ani zbliżać się do koni w sposób, który mógłby je zaskoczyć.
  • Podchodzenie z przodu lub z boku – Zawsze podchodź do konia od przodu lub z boku, aby miał Cię na widoku. Unikaj podchodzenia z tyłu, ponieważ koń może Cię nie zauważyć i wpaść w panikę.
  • Zachowanie odpowiedniej odległości – Należy utrzymywać bezpieczną odległość od koni, aby nie zaskoczyć ich i nie spowodować niebezpiecznego zachowania.
  • Unikanie agresji – Nigdy nie krzycz na konia ani nie stosuj wobec niego przemocy. Konie są bardzo wrażliwe na lęk i stres, co może prowadzić do nieprzewidywalnych reakcji.
  • Bezpieczne karmienie – Jeśli karmisz konia, upewnij się, że robisz to w sposób spokojny i kontrolowany. Unikaj zbliżania rąk do pyska konia, szczególnie gdy je, aby nie zostać przypadkowo ugryzionym.
  • Kontrola nad zwierzęciem – Zawsze upewnij się, że koń jest odpowiednio zabezpieczony, np. na uwiązie lub w boksie, zanim zbliżysz się do niego.
  • Respektowanie przestrzeni konia – Zwracaj uwagę na mowę ciała konia. Jeśli koń wydaje się zdenerwowany lub zestresowany, należy go zostawić w spokoju.
  • Odpowiedni ubiór – W stajni warto nosić wygodne i odpowiednie ubrania, które zapewniają komfort i bezpieczeństwo, np. wysokie buty, rękawice i kask.

Przestrzeganie tych zasad pomoże utrzymać bezpieczeństwo oraz zapewni komfort zarówno dla ludzi, jak i dla koni.

Ryzyko podczas zajęć z końmi

Praca z końmi, choć może być satysfakcjonująca i terapeutyczna, wiąże się z pewnym ryzykiem. Oto najważniejsze zagrożenia związane z zajęciami z końmi:

  • Upadki – Jednym z głównych zagrożeń jest upadek z konia. W przypadku jeźdźca, upadek może prowadzić do kontuzji, takich jak złamania, stłuczenia, skręcenia, a w cięższych przypadkach, uszkodzenia kręgosłupa lub głowy.
  • Uderzenia – Konie, szczególnie te nieprzyzwyczajone do obecności ludzi, mogą przypadkowo uderzyć osobę nogami, ogonem lub głową. Uderzenia w głowę, klatkę piersiową lub brzuch mogą prowadzić do poważnych obrażeń.
  • Zranienia od kopyt – Kopyta koni, szczególnie przy gwałtownych ruchach, mogą spowodować poważne zranienia, zwłaszcza gdy ktoś znajdzie się za koniem lub za blisko jego nóg.
  • Zachowania agresywne – Choć konie są zazwyczaj łagodnymi zwierzętami, mogą reagować agresywnie, gdy czują się zagrożone, przestraszone lub zdenerwowane. Może to prowadzić do kopnięć, ugryzień lub zrzucenia z konia.
  • Zestresowanie koni – Kiedy koń jest zestresowany lub przestraszony, może działać nieprzewidywalnie. Może to skutkować ucieczką, szarpaniem uwiązu, czy niekontrolowanym bieganiem, co zwiększa ryzyko urazów.
  • Zakażenia i choroby – Praca z końmi wiąże się również z ryzykiem przenoszenia różnych chorób takich jak grzybice, bakterie, pasożyty, czy wirusy. Należy zachować szczególną ostrożność w kwestii higieny.

Aby zminimalizować te ryzyka, ważne jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, stosowanie odpowiedniego sprzętu ochronnego (np. kasku), odpowiednia edukacja i doświadczenie oraz regularne kontrolowanie stanu zdrowia koni. Każdy uczestnik zajęć proszony jest o podpisanie stosownego oświadczenia, że zapoznał się z regulaminem.

Jak ubrać się na jazdę konną?

Dobór właściwego ubioru na jazdę konną jest kluczowy zarówno dla komfortu, jak i bezpieczeństwa. Kaski w różnych wielkościach posiadamy na miejscu.

  • Kask ochronny – To absolutnie obowiązkowy element ubioru. Kask zapewnia ochronę głowy w przypadku upadku lub uderzenia. Powinien być dobrze dopasowany i spełniać normy bezpieczeństwa.
  • Koszulka lub bluza – Polecamy wygodną, oddychającą koszulkę lub bluzę. W chłodniejsze dni dobrze sprawdzi się odzież termoaktywna, która utrzymuje ciepło, a jednocześnie odprowadza wilgoć.
  • Spodnie jeździeckie – Spodnie powinny być elastyczne i dobrze dopasowane. Specjalne bryczesy zapewniają wygodę, nie krępują ruchów i mają wzmocnienia na wewnętrznej stronie nóg, co zmniejsza ryzyko otarć. W ciepłe dni można również założyć legginsy .
  • Buty jeździeckie – Buty powinny być stabilne, mieć twardą podeszwę i być wyższe, aby zapewniały dobrą ochronę kostek. Niedopuszczalna jest jazda w klapkach, jeżeli jest to element terapii można jeździć boso.
  • Rękawice jeździeckie – Rękawice chronią dłonie przed obtarciami i zapewniają lepszą kontrolę nad wodzami. Powinny być dobrze dopasowane, ale nie za ciasne, aby umożliwić swobodny chwyt.

Jak przygotować dziecko na zajęcia w stajni?

 Należy wyjaśnić dziecku, że będzie miało do czynienia z żywym zwierzęciem, w stajni mogą też być psy i koty. W nowym miejscu należy wspierać dziecko i zachęcać , dodawać otuchy . Trzeba ostrożnie poruszać się przy koniu i pełną uwagę skupić na instruktorze, który wprowadzi w świat jeździectwa. Daj dziecku znać, że będziesz obserwował go z bezpiecznej odległości, jednak na grzbiecie konia powinno ono słuchać i zwracać się do instruktora.

Zapewnij dziecku odpowiedni strój Nie zakładaj dziecku kasku rowerowego na jazdę konną!

Jakie są przeciwwskazania do hipoterapii?

Hipoterapia, choć jest skuteczną formą terapii, nie jest odpowiednia dla każdego. Istnieje szereg przeciwwskazań zdrowotnych, które mogą wykluczać lub ograniczać udział w terapii z wykorzystaniem koni. Oto najczęstsze przeciwskazania:

    Przeciwwskazania bezwzględne:
  • Uczulenie na sierść, pot lub zapach konia.
  • Niewygojone rany.
  • Nietolerancja tej formy terapii przez pacjenta, np. niepohamowany lęk.
  • Odklejanie siatkówki, wzmożone ciśnienie śródgałkowe.
  • Brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym i czynnej pozycji siedzącej.
  • Wodogłowie bez wszczepionej zastawki.
  • Niestabilność kręgów szyjnych występująca np. w zespole Downa.
  • Zwichnięcia i podwichnięcia stawów biodrowych.
  • Skoliozy powyżej 20° wg Coba oraz progresujące skoliozy idiopatyczne.
  • Choroby mięśni przy sile mięśni ocenianej poniżej 3 punktów w skali Lowetta.
  • Pogorszenie stanu w zespołach neurologicznych, stanach po urazach czaszkowo-mózgowych, ADHD, chorobach mięśni.
  • Ostre stany chorób i zaburzeń psychicznych.
  • Podwyższona temperatura.
  • Ostre choroby infekcyjne.
    Przeciwwskazania względne:
  • Padaczka.
  • Upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim.
  • Zaburzenia mineralizacji kości.
  • Utrwalone deformacje i zniekształcenia, przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno-stawowego.
  • Dyskopatia.
  • Hemofilia oraz inne skazy krwotoczne.
  • Schorzenia okulistyczne  wymagana konsultacja.
  • Przepuklina oponowo-rdzeniowa zlokalizowana w odc. lędźwiowym.

Dla kogo są zajęcia hipoterapii?

Zajęcia hipoterapii są skierowane do szerokiego kręgu osób z orzeczeniem o niepełnosprawności , w tym dzieci, młodzieży i dorosłych, którzy borykają się z różnymi problemami zdrowotnymi i rozwojowymi.

Dzieci

    Zespoły neurologiczne
  1. Mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta.
  2. Stany po urazach czaszkowo-mózgowych.
  3. Minimalne uszkodzenia mózgu.
  4. Choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć.
  5. Dzieci niedowidzące i niewidome.
  6. Choroby i zaburzenia psychiczne.
    Zespoły ortopedyczne
  1. Wady postawy.
  2. Skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych.
  3. Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.
    Inne
  1. Zespoły genetyczne, np. Zespół Down'a
  2. Przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia.
  3. Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne.
  4. Opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.

Dorośli

  1. Stwardnienie rozsiane.
  2. Stany po udarze.
  3. Stany po urazach czaszkowo - mózgowych.
  4. Inne choroby narządu ruchu na tle neurologicznym i ortopedycznym.
  5. Choroby i zaburzenia psychiczne.
  6. Uzależnienia.
  7. Patologie społeczne.

Kiedy zacznę galopować?

Galop to marzenie wielu jeźdźców, niestety osoba początkująca nie będzie się mogła poruszać w tym tempie na pierwszych lekcjach. Obok sprawności jeździeckiej , przygotowania fizycznego ważna jest także kondycja psychiczna i zaakceptowanie ryzyka upadku.

Galopowanie wiąże się bowiem z większymi prędkościami i może być dla początkującego jeźdźca stresujące. Osoba, która czuje się niepewnie, powinna poczekać, aż nabierze większej pewności siebie i umiejętności w bardziej podstawowych chodach.

Zazwyczaj uczniowie zaczynają naukę galopu po opanowaniu kłusa (co zwykle zajmuje od 3 do 6 miesięcy regularnych lekcji, w zależności od indywidualnych postępów). Trener lub instruktor będzie odpowiedzialny za ocenę gotowości jeźdźca do galopowania, stopniowo wprowadzając go do tego chodu w bezpieczny sposób.

Kontakt

Emilia Mnich
tel. 690541696

Tomaszkowo, ul. Wodnika 1